Historia głosi jakoby kiedyś, w zamierzchłych czasach, o których młodzież nawet nie chce się dziś uczyć, służył za schron, mający obronić okolicznych mieszkańców przed wielką magiczną bitwą, która rozegrała się na tych terenach. Ponoć wojna zebrała spore żniwo i tylko ludzie ukrywający się właśnie tutaj, w tym miejscu, przeżyli. Oczywiście, nie wszyscy. Niektórzy poumierali z powodu zadanych ran bądź głodu czy pragnienia. Ostateczne walka rozegrała się jeszcze przed powstaniem Instytutu. Dzisiaj traktuje się to bardziej jako legendę, historię opowiadaną, by kogoś wystraszyć. Niektórzy jednak twierdzą, że nie raz przebywając tu mieli poczucie czyjejś obecności lub nawet słyszeli zawodzące jęki potępionych dusz. Wszyscy jednak zastanawiają się, dlaczego pomieszczenie to do dzisiaj nie zostało zagospodarowane przez dyrekcję, stoi puste, strasząc przyblakłymi, szarymi ścianami i kamiennym sufitem. Być może w tej historii jest ziarno prawdy, co jednak nie przeszkadza młodym do używania go w czasie swoich schadzek.