Salą tego raczej nazwać nie można. Wszechobecny chłód, okratowane drzwi i wilgotna posadzka – ta „sala” jest o wiele bardziej podobna do celi niż do jakiejkolwiek sali, zwłaszcza, że nie bez powodu nazywa się ją szkieletorium. Niegdyś w tym pomieszczeniu trzymano więźniów. Nie będzie też pomyłką, jeśli się powie, że nadal się ich tam trzyma… ponieważ ci więźniowie już nigdy nie opuścili tych ścian. Pozostały same szkielety, w dalszym ciągu powieszone za ręce z kości przy suficie już od kilkuset lat. Nie zapominajmy również, że znajdujemy się w świecie czarów. Pod wpływem zaklęcia jakiegoś zbzikowanego czarodzieja, szkielety jęczą i wydają z siebie przerażające odgłosy, a nawet przystukują kośćmi. Nie jest to sympatyczna sala. Całą posadzkę ozdabiają nieco szarawe od brudu kości, a zapach... też piękny nie jest. Jedynie poszukujący przygody naiwni głupcy będą chcieli zadrzeć z silnym zaklęciem wariata, który zapewne myślał, że to będzie zabawne. Niezbyt przyjemnie jest zasnąć we własnym łóżku z myślą, że kilka pięter pod nami tkwią szkielety byłych jeńców…