Sala Chwały

Uczniowie znają już na pamięć te rzędy pucharów, medali i wszelkich innych nagród zdobytych przez Instytut. Dlaczego? Ile razy dostawali szlaban, tyle razy czyścili przedmioty w Sali Chwały cuchnącą pastą i szczoteczką do zębów, mając na karku namolnego woźnego. Jednak trzeba przyznać, że Durmstrang ma się czym popisać na tle innych szkół. Można tu znaleźć wiele nagród zarówno z przedmiotów ścisłych, jak i sportowych i tych mniej ważnych. Oczywiście – jak na standardy tej prestiżowej szkoły nagród sportowych jest o wiele więcej. Jednak zdarzają się pierwsze miejsca z transmutacji i eliksirów oraz, co najważniejsze, z quidditcha (chociaż akurat do tych wszyscy są przyzwyczajeni) – te wszystkie puchary lub medale można znaleźć równo poustawiane za oszklonymi gablotkami sięgającymi sufitu. Naprzeciwko drzwi postawiono dużą gablotkę, w której mieszczą się dwa puchary – Puchar Quidditcha i Puchar Drużyn, najważniejsze nagrody dla wszystkich uczniów Durmstrangu. W ostatnim roku na Pucharze Qudditcha można było znaleźć nazwiska uczniów z Drużyny Smoka, którzy nie chcą oddać go już od pięciu lat, a na Pucharze Drużyn – nazwę Drużyny Hipogryfa, która pierwszy raz od dziesięciu lat odzyskała palmę pierwszeństwa. Dodatkowo na ścianach są powieszone portrety sławnych absolwentów, którzy wybili się albo pod względem naukowym, albo w quidditchu. Można popatrzeć sobie na portret Wiktora Kruma, marszczącego gniewnie brwi i wpatrującego się w ciebie z pogardą. Nic dziwnego, że Puchar Qudditcha ciągle tkwi w rękach Drużyny Smoka, skoro wielka gwiazda tego sportu po części przyczyniła się do ich wygranej. Zazwyczaj drzwi do Sali Chwały są zamknięte, jednak nadzwyczaj upartym uczniom powinno udać się je otworzyć i mogą wejść do środka. Ciekawe tylko, po co… nie znudził im się już widok tych pucharów i medali?