Taras

Zmęczony stoisz na dziedzińcu. Nie wiesz, co ze sobą począć, chciałbyś odpocząć i zapomnieć o wszystkim. Nagle zauważasz skryte w mroku schody prowadzące na taras. Wchodzisz na górę i rozglądasz się zaciekawiony. Miejsce nie prezentuje się jakoś specjalnie - ot, prosty, kwadratowy, może nawet trochę surowy taras. Bez żadnych zdobień, jedynie z kilkoma wygodnymi krzesełkami i ławką. Siadasz na najbliższym siedzisku, spoglądając w dół, na dziedziniec. Nic nie stoi teraz na przeszkodzie, by poobserwować zmierzających w swoje strony uczniów. Delikatny wietrzyk smaga twoją twarz, a ćwierkanie ptaków zupełnie cię uspokaja. Czujesz się jak w raju.