Główna sala

Szary, wysoki budynek, na pozór wyglądający jak zwykłe mieszkanie wiekowych czarodziejów. Jest jednak jeden szczegół wyróżniający to miejsce. Nad dwudrzwiowym pomalowanym na zielono wejściem wisi średniego rozmiaru szyld przedstawiający znicz pomalowany na złoto. W tym oto miejscu znajduje się bar owiany dosyć złą sławą. Tutejsi nie wiedzą czemu większość przyjezdnych omija pub szerokim łukiem. Może jest to spowodowane bójkami i pijackimi pojedynkami stałych bywalców, którzy często sprzeczają się o to, czy Dziennik Wschodni jest wiarygodnym źródłem informacji. Młodsi uczniowie Durmstrangu ostrzegani przez swoich rodziców nie zapuszczają się w owe miejsce, ponieważ tak jak inni, usłyszeli niepochlebne opinie na temat Pubu pod Złotym Zniczem. Prawdopodobnie już sam wygląd może wzbudzać pewne obiekcje, aczkolwiek jeśli wejdzie się już do środka, to na pewno prędko nie opuści się swojego stolika. Starsi uczniowie przychodzą tutaj często w weekendy, ponieważ stary, zgarbiony barman o zepsutych zębach nawet nie zwraca uwagi na to co komu sprzedaje. Szare ściany lokalu są ozdobione zdjęciami, wycinkami z gazet oraz wiekowymi plakatami. Wszystko to jest związane z Quidditchem, którego właściciel jest ogromnym fanem. Mężczyzna czasami schodzi na salę, przysiada się do klientów i zamęcza ich licznymi nowinkami ze świata sportu. Pomimo niewygodnych, drewnianych krzeseł i obskurności, miejsce to posiada duszę, nieco brudną i zatęchłą, ale to zawsze coś. W tym syfie zmarł stary właściciel, a pub długie wakacyjne tygodnie stał opuszczony.
Pojawił się całkiem nowy właściciel. Może uda mu się zmienić lokal w przyzwoite miejsce.